Ik heb dr Gorter in Duitsland aangeschreven - Reisverslag uit Amsterdam, Nederland van Max Eys - WaarBenJij.nu Ik heb dr Gorter in Duitsland aangeschreven - Reisverslag uit Amsterdam, Nederland van Max Eys - WaarBenJij.nu

Ik heb dr Gorter in Duitsland aangeschreven

Door: Maxie

Blijf op de hoogte en volg Max

04 Oktober 2007 | Nederland, Amsterdam

Google Gmail Agenda Docs & Spreadsheets Foto's meer »

Als je een schermlezer gebruikt, kun je misschien beter uit de voeten met de eenvoudige HTML-weergave.

maxvaneys@gmail.com | Instellingen | Help | Afmelden


Zoekopties weergeven
Filter maken


Nieuw bericht
Postvak IN (7953)
Met ster
Chats
Verzonden berichten
Concepten (78)
Alle berichten
Spam (2292)
Prullenbak
Contactpersonen
Maxie
marianne lourens


Annie OBOX ariele


Jeanne van de Griendt OBOX


Jennifer Ndifor


Joseph Mano Holzer


Karin van der Horst


Margreet Molenijzer I am TARZIN


Mary Dekkers


Yasho van Dijk G mail





0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px

0px



Tijn Touber
Dit verscheen in Ode nummer: 89
Oncoloog Robert Gorter staat aan de wieg van een doorbraak in de behandeling van kanker. Gorter is opmerkelijk succesvol met een behandeling met een vaccin van vitale afweercellen. Ode bezocht hem in zijn kliniek in Keulen.


Zes maanden. Veel langer zou de 59-jarige Joe Pacini niet meer leven. Dat zeiden de artsen althans, die hem behandelden aan alvleesklierkanker. Pacini, die nauwelijks nog kon lopen, schreef zijn testament en wachtte op het onvermijdelijke einde. Toen belde zijn zoon. Hij had een lezing bijgewoond van Robert Gorter, de Nederlandse kankerspecialist, opgeleid aan de Universiteit van Amsterdam en de San Francisco Medical School van de University of California. In Keulen heeft Gorter een unieke behandelwijze ontwikkeld en daarover was Pacini's zoon erg enthousiast geraakt. Pacini senior vloog daarop naar Duitsland. Na één behandeling kon hij weer een stukje lopen. Na twee dagen had hij geen pijnstillers meer nodig. Op de derde dag suggereerde Gorter dat ze samen wel eens zijn tachtigste verjaardag zouden kunnen gaan vieren.
In 1999 stond Robert Gorter aan de wieg van een doorbraak in kankerbehandeling. Hij ontwikkelde een methode om zogenoemde dendritische cellen, die in het immuunsysteem een sleutelrol vervullen, te kweken. Het succes van deze methode is zo groot, dat hij er internationaal de aandacht mee trok. Op het congres van de American Society for Clinical Oncology, dé internationale ontmoeting van oncologen, baarde zijn onderzoeken veel opzien en instemming van collega's.
Eén van die onderzoeken ging over 171 vrouwen met uitgezaaide borstkanker die vele vormen van chemotherapie en bestraling hadden ondergaan en waren opgegeven. Na de behandeling was bij zo'n tien procent geen enkel spoor van de kanker meer te vinden. Zestig procent van de vrouwen genazen niet volledig, maar kregen er vele jaren bij, terwijl de kwaliteit van hun leven aanzienlijk verbeterde. Volgens Gorter kan geen enkele andere therapie dat op dit moment bieden.
Toch is Gorter er de man niet naar om op zijn lauweren te rusten. Al 35 jaar werkt hij zeven dagen per week, veertien uur per dag, om nieuwe therapieën te ontwikkelen en bestaande behandelingsmethoden te verfijnen. Zijn patiënten kunnen hem altijd bellen – of hij nu in San Francisco zit, waar hij hoogleraar is aan de universiteit van Californië, in Kaapstad, Istanbul, Keulen of binnenkort in Dubai en Shanghai, waar hij de leiding heeft over klinieken – altijd staat hij voor hen klaar.

Gorter ontwikkelde de behandeling van kanker met behulp van dendritische cellen, in samenwerking met professor Wolfgang Köstler van de universiteit van Wenen en professor Hinrich Peters van de universiteit van Göttingen. De dendritische cellen zijn vitaal voor het herkennen en bestrijden van kanker, omdat ze systematisch alle cellen van het lichaam aftasten op zoek naar afwijkingen. Gorter: 'Wanneer ze een abnormale cel ontdekken, verplaatsen ze zich bliksemsnel naar de dichtstbijzijnde lymfeklier, waar honderdduizenden killercellen als in een kazerne liggen opgeslagen. Deze trekken erop uit als ze daartoe worden geïnstrueerd door dentritische cellen, als generaals die het leger aansturen.'
Eén dendritische cel kan ongeveer vijfduizend killercellen simultaan informeren over de kenmerken van een kankercel die moet worden gedood. Hij doet dat door zijn tentakels – dendritische cellen zien er uit als kleine inktvisjes – uit te slaan. Gorter: 'Vervolgens zwermen de killercellen uit en doden iedere cel met deze kenmerken. Door dit proces worden alle kankercellen die patiënten dagelijks maken binnen 24 tot 36 uur gedood.'
Volgens Gorter krijgt kanker vaak een kans doordat de dendritische cellen onvoldoende functioneren. 'Een beetje "kankeren" doen we allemaal', is zijn manier om uit te leggen dat ieder mens kankercellen in zijn lichaam heeft. 'Het gaat echter fout als het lichaam deze cellen niet meer herkent of kan doden.'
Vandaar dat Gorter met zijn collega's een methode ontwikkelde om grote hoeveelheden gezonde, lichaamseigen dendritische cellen te produceren en deze aan de patiënt terug te geven. Dat werkt als volgt: 'Wij nemen vijf eetlepels bloed en isoleren daaruit monocyten (ongedifferentieerde of onrijpe witte bloedcellen die in het beenmerg worden gemaakt, red.) die zich kunnen ontwikkelen tot dendritische cellen. Na een week hebben we dan 15 tot 20 miljoen zeer vitale cellen die worden teruggegeven aan de patiënt. Deze worden goed verdragen. Veel mensen – zelfs al hebben ze uitzaaiingen – doen het dan heel veel beter of genezen volledig. De therapie werkt voor alle soorten van tumoren: zowel bij solide tumoren, zoals bijvoorbeeld dikkedarm-, borst- en longkanker, als bij niet-solide tumoren, zoals lymfomen en leukemieën.'
De behandeling (à 2600 euro) wordt zes keer herhaald met tussenpozen van een maand. Daarom spreekt Gorter over een 'vaccinatie'. 'Wanneer het immuunsysteem iets nieuws moet leren, of een bepaalde functie moet veranderen, moet je zo'n les een aantal maal herhalen. Bij kinderziekten zie je dat ook. Je moet eenzelfde vaccinatie een aantal keer geven. Het gaat vaak vanaf de derde of vierde vaccinatie echt beter met de patiënt.'
En inderdaad, een enkele keer zelfs al na de eerste behandeling, zoals bij Joe Pacini.

Toen Pacini per speciaal transport in Keulen aankwam, was hij op sterven na dood. Alvleesklierkanker is één van de meest agressieve en moeilijk te behandelen vormen van kanker. Zijn Amerikaanse artsen hadden hem al opgegeven omdat zijn lever voor tachtig procent was weggevreten door uitzaaiingen. Maar na drie dagen van infusen met dendritische cellen en hyperthermie (een methode waarbij kunstmatig koorts wordt opgewekt, red.) voelde Pacini zich al veel beter. 'Ik kon zelfs de trappen naar de derde verdieping van mijn hotel op zonder enige hulp. Na de tweede dag dat ik hier was, heb ik geen enkele pijnstiller meer genomen, zo goed voelde ik me. Nu, drie maanden later, voel ik me zo fit dat ik drie tot vier uur per dag wandel.' Er verschijnt een lach op zijn gezicht: 'Gisteren ben ik nog heen en weer naar de Keulse Dom gelopen.'
Pacini's oncoloog in de Verenigde Staten had na de eerste serie behandelingen een meting gedaan naar diens tumormarkers, abnormale eiwitten die alleen door kankercellen worden gemaakt en die de aanwezigheid en de agressiviteit van kanker laten zien. Die bleken sterk te zijn gedaald, terwijl ze volgens de voorspellingen juist omhoog hadden moeten gaan. Ook een tussentijdse scan gaf een duidelijke verbetering aan. Pacini: 'Mijn oncoloog zei: "Ik weet niet wát ze daar doen, maar het werkt."'

Ondanks de toenemende belangstelling voor de therapie komt het onderzoek naar de behandeling met dendritische cellen nauwelijks van de grond. 'Er valt niet veel geld te verdienen met dat onderzoek', verklaart Gorter. 'Je kunt er geen patent op aanvragen, omdat dendritische cellen lichaamseigen zijn. Daarom zijn farmaceutische bedrijven niet geïnteresseerd. Er zijn dan ook nooit klassieke, gerandomiseerde onderzoeken gedaan, omdat zulk onderzoek erg duur is.' Gorter vermoedt dat zijn behandelwijzen, net als andere alternatieve moethoden, niet worden goedgekeurd door invloedrijke instanties als de Amerikaanse Federal Drug Administration, omdat ze de farmaceutische industrie hinderen. Artsen kunnen zelfs worden aangeklaagd wanneer ze de therapie wél toepassen.
En dat is precies de reden waarom Gorter in Duitsland is neergestreken. De flamboyante arts voelt zich beter thuis in een klimaat waarin hij zijn eigen gang kan gaan. Zoals hij zijn spijkerbroeken en bloemetjesoverhemden afzwoer toen ze in de mode kwamen en verruilde voor vlinderdasjes, zo kan hij in Duitsland ongestoord zijn eigen spoor trekken en experimenteren met nieuwe behandelmethoden. Gorter: 'Duitse artsen genieten een unieke vrijheid die in de grondwet is vastgelegd. Onlangs nog hebben de twaalf rechters van het hoogste juridische gerechtshof in Karlsruhe unaniem besloten dat bevoegde artsen bij ernstig zieke patiënten volledige vrijheid van handelen hebben en dat verzekeringen de voorgeschreven therapie dienen te betalen.' Daarom is het geen toeval dat liefst 1350 van de 1500 patiënten die Gorter jaarlijks behandelt uit andere windstreken komen en zijn uitgeweken naar Duitsland.
Door deze therapievrijheid zijn in Duitsland actieve artsen niet beperkt tot de standaardmethoden die de meeste artsen in Westerse landen hebben te bieden: opereren, bestralen of chemotherapie. In Duitsland worden nieuwe, maar ook klassieke geneeswijzen volop ingezet en naast elkaar gebruikt. Gorter maakt bijvoorbeeld veelvuldig gebruik van een antieke geneeswijze: hyperthermie of koortstherapie. Hypocrates zei al: 'Geef me koorts en ik genees iedere ziekte.'
De therapie werd rond 1880 bij toeval herontdekt door de Amerikaanse arts, William Coley. Coley had een patiënt van wie hij zeker wist dat deze zou sterven. De man was al vijf maal aan tumoren in zijn nek geopereerd. De laatste operatie was niet volledig geslaagd en zijn toestand werd verder gecompliceerd door een ernstige huidziekte die met hoge koorts gepaard ging. De man overleefde de koorts. Nog opmerkelijker was dat de tumoren ook waren verdwenen.
Coley dook in de medische literatuur en ontdekte dat dit vaker voorkwam: zodra patiënten hoge koorts ontwikkelden, verdwenen de tumoren. Coley begon met succes te experimenteren met het kunstmatig opwekken van koorts bij kankerpatiënten. Hij deed dat door het toedienen van ziektebacillen. Soms spoot hij deze bacillen zelfs rechtsreeks in de ergste, niet te opereren tumoren, om ze meermalen binnen enkele uren als sneeuw voor de zon te zien verdwijnen.
Gorter: 'Koortstherapie werkt fantastisch – alleen én in combinatie met andere therapieën. Wanneer je chemotherapie combineert met koortstherapie zul je minder bijwerkingen hebben van de chemo.' Hij legt uit: 'Kanker is een zogenaamde "koude ziekte" en verdwijnt in veel gevallen wanneer de lichaamstemperatuur stijgt. Het immuunsysteem werkt ook optimaal in geval van koorts. Het enige nadeel van Coleys therapie was, dat hij de hoeveelheid koorts niet nauwkeurig kon doceren. Inmiddels kunnen we dat wel met behulp van speciale bedden, waarin patiënten tot aan hun nek worden ingepakt en waar we de temperatuur gedoseerd, door middel van infrarode lampen, kunnen opvoeren tot ongeveer veertig graden.'

Wanneer Gorter kanker een 'koude' ziekte noemt, heeft hij het niet alleen over de temperatuur. 'Het kenmerk van vele moderne ziekten is, dat ze afkoelend, slopend, verhardend en chronisch zijn. Tot voor kort werden vrijwel alle epidemieën – zoals bijvoorbeeld tbc, malaria en de griep – veroorzaakt door parasieten of bacteriën. Vooral na de Tweede Wereldoorlog zie je dat bacteriën steeds meer naar de achtergrond worden gedrukt. Ze zijn er nog wel, maar niemand sterft tegenwoordig nog aan een longontsteking. Maar wat komt ervoor in de plaats? Slopende, degeneratieve ziekten die veelal worden veroorzaakt door virussen, zoals hepatitis (B en C). Het kenmerk van deze ziekten is verharding of sclerose. Wanneer virussen worden geïsoleerd, nemen ze de vorm van een kristal aan; het lijkt op fijn keukenzout.'
Negenennegentig procent van alle kankers is ook hard. Gorter: 'Als je in de borst een knobbeltje kan indrukken – als het een beetje sponsachtig is – dan zeggen artsen: "We kijken het nog een maandje aan." Wanneer het knobbeltje echter hard is en je nogal eens verkalking in het mammogram ziet, is dat uiterst verdacht en meestal kwaadaardig.'
Die verharding komt niet alleen tot uitdrukking in moderne ziekten als kanker, aderverkalking, MS en ME, maar volgens Gorter ook in onze waarden, normen en taalgebruik. Gorter: 'In onze maatschappij word je niet goed betaald omdat je een warm hart hebt, maar omdat je een slim hoofd hebt. We moeten koel en efficiënt zijn en vooral niet teveel hartelijkheid en enthousiasme tonen. Wie dat wél doet, wordt al snel als een beetje gek of overdreven gezien. Het is een illustratie van onze tijd.'
Om die reden zijn zachtheid – of liefde – en warmte bij uitstek genezend voor kanker. Gorter vraagt zijn patiënten bijna altijd of ze nog ergens warm voor lopen, of ze nog een ideaal hebben: 'Ik vraag ze: "Doet u nog wel eens iets voor andere mensen?" Velen kijken me dan aan en zeggen dat ze al tientallen jaren zo bezig zijn met hun werk dat ze al die tijd niets voor anderen hebben gedaan.'
Gorter weet uit eigen ervaring hoe helend enthousiasme, liefde en optimisme kunnen zijn. Toen hij op zijn zesentwintigste zelf een agressieve vorm van kanker met uitzaaiingen in de buik en longen kreeg, wist hij zichzelf te genezen. Hij nam koortsbaden – iets wat hij niet zonder meer bij oudere patiënten aanraadt, omdat je er hevige hartkloppingen en na afloop lage bloeddruk van kan krijgen en er erg duizelig van kan worden. Ook besloot hij met nog meer vreugde en optimisme in het leven te staan. Nu weet hij: 'Als je ergens warm voor loopt, heb je een motief om te leven. Uiteindelijk is dat dé manier om uit de vicieuze cirkel van verharding en verkoeling te stappen.'

Robert Gorter is te bereiken via Medical Center Cologne, Hohenstaufenring 30-32, 50674 Keulen, Duitsland,
telefoon (LET OP: ANDERS DAN IN PAPIEREN VERSIE VAN ODE) +49 (0)221 7886301 .
Het emailadres van Dr. Gorter: r.gorter@cologne-model.com.
Zie ook: www.cologne-model.com en www.anthroposophical-medicine.info



Max Van Eys, NEO-CREATOLOOG
+31308891722 LANDLINE PHONE
+31640142454 MOBILE PHONE



Sites Max Van Eys
http://www.geocities.com/themaxvaneys/growth.html


Site mentor Joseph Mano Holzer
http://www.spiritual-arts.com

  • 04 Oktober 2007 - 14:50

    W.J. Van Der Zanden:

    Ik heb net even de naam van Robert Gorter ingetypt bij Google en daar ben ik ook een heleboel negatieve reacties tegengekomen. Alert blijven dus.

    Vriendelijke groeten,
    Willem-Jan

  • 04 Oktober 2007 - 15:13

    Marianne Van Zijl-Zw:


    dank je wel W.J. van der Zanden.
    Ik probeer alert te blijven en blijf alles volgen.
    vriendelijke groeten.

  • 04 Oktober 2007 - 15:16

    Marianne Van Zijl_Zw:


    sterkte Max, je hebt zo weinig keus.
    Voor het week-end kom ik met de peren en het ijsje, dag dag

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, Amsterdam

Max
Actief sinds 30 Nov. -0001
Verslag gelezen: 528
Totaal aantal bezoekers 300690

Voorgaande reizen:

10 Januari 2007 - 31 December 2007

Mijn eerste reis

Landen bezocht: