Het leven van Max in breder prespectief

Bij de verwerking van het overlijden van Max stuitte ik op een thema dat aan zijn persoon en familie voorbijgaat. Dit maakt een en ander duidelijk over de moeilijkheden die hij heeft gehad en de weg die hij gevonden heeft.

Max is een overgangsfiguur van het oude geloof naar een nieuwe spiritualiteit. Juist omdat het oude geloof met zijn normen en waarden voor hem geen perspectief bood en een knellende band was, was zijn losmakingsproces bruusk en radicaal, en voor de ‘achterblijvers’ waren denken en taal van de nieuwe tijd volkomen onbegrijpelijk. De subtiele energieën die voor Max zo evident belangrijker waren dan het stoffelijke konden de mensen uit ket andere kamp niet waarnemen. Beide partijen vonden daardoor elkaars levenskeuze totaal onzinnig en verwerpelijk, en vonden van elkaar dat ze buiten de realiteit stonden. De moeilijkheden op de nieuwe weg waren voor de mensen uit de traditie een waar schrikbeeld waar ze zich verre van hielden. Begrip over en weer was duidelijk geen optie.

Met de rijping van de nieuwe spiritualiteit ontstaat er een ander perspectief, gegrond in realiteit en gevoel. De vormen ervan zijn nu gematigder en de pioniers hebben de weg aanzienlijk beter begaanbaar gemaakt. Ook is het nieuwe tijdsdenken niet meer aan een subcultuur gebonden.
Het proces op zich blijft echter radicaal - dát is een kwestie van levenswetten.

Het oude kerkelijke geloof bood wel idealen, normen en waarden, maar geen weg om te groeien. De mens was inherent en reddeloos zondig en het ware geluk kon alleen door Goddelijk ingrijpen tot stand worden gebracht. Dit werd beleefd als een wonder dat zich (normaal gesproken in het hiernamaals) aan je voltrok. Wat de mens restte was de regels en aanwijzingen van de kerk gehoorzaam opvolgen en veel te bidden.
Dit soort gehoorzaamheid bleek op grote schaal een doodlopende weg. Buiten de mens om bestaat er voor de mens geen weg. Je moet jezelf serieus nemen om je Zelf te ontwikkelen.

Het oude zondebesef verhinderde de meesten hun ego te onderzoeken en te zuiveren en sneed daarmee de mogelijkheden voor verdere ontwikkeling af. Daarbij kwam dat de kennis over het ego en zijn functie vroeger op een onvoldoende nivo stond om gewone mensen te dienen in hun ontwikkeling. Alleen extreem problematische gevallen kwamen bij de psychiater aan bod en zoiets wilde je als normaal mens niet meemaken.

Deze situatie verandert sinds de laatste decennia in hoog tempo. De psychologie heeft zich sterk ontwikkeld en er zijn nu tal van mogelijkheden om de patronen te onderzoeken die je van je geluk afhouden. En wat belangrijker is: deze weg kun je gaan vanuit een succesvolle levenssituatie – het enige wat nodig is is een behoefte om dieper op het leven in te gaan. Het zijn dan ook lang niet alleen probleemgevallen die therapiegroepen kiezen.

Vanuit de verschillende spirituele tradities en de wetenschap is nu ook veel meer bekend over de psychologische wetten van geloof en gebed, en hoe je effectief met je hogere intenties kunt werken. Hiermee is daadwerkelijke ontwikkeling van spiritualiteit binnen ieders bereik gekomen. En natuurlijk, voor de gevoelige en verder gevorderde mensen is er ook het werk met subtiele energieën. Maar je hoeft daar niet aan toe te zijn om je weg te gaan.

De meesten hebben de kerken verlaten. Velen zoeken nu een persoonlijke weg waarin eigen waarneming en gevoelens geheeld worden en het bewustzijn tot ontwikkeling komt. Max was zo’n zoeker en hij heeft liefde gevonden.